του Ανδρέα Μπουλάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr
“Δέν μπορῶ νά τά δεχθῶ καί τά δύο, ἐφόσον «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν»”…
Εἶναι πλέον κατανοητό ὅτι οἱ χαρακτηρισμοί “ἀντιεμβολιαστής” ἢ “ἀρνητής τοῦ ἐμβολίου” εἶναι ἀνυπόστατοι, ἐφόσον ὅλοι μας ἔχουμε κάνει ποικίλα ἐμβόλια κατά τή διάρκεια τοῦ βίου μας. Οἱ “ἐτικέτες” αὐτές ἐπινοήθηκαν, γιά νά χαρακτηρίσουν ὅσους δέν ἐπιθυμοῦν νά κάνουν τό συγκεκριμένο ἐμβόλιο κατά τοῦ COVID. Ἔχω τή γνώμη ὅτι ὑπάρχουν δύο ἐμβόλια γιά νά προστατευτοῦμε ἀπό τήν παγκόσμια αὐτή νόσο (στήν ἐποχή τῆς παγκοσμιοποίησης δέν ζοῦμε;). Καί τά δύο ἒχουν ὡς συστατικό τους τό… αἷμα.
Τό πρῶτο ἐμβόλιο περιέχει αἷμα ἐσφαγμένων ἐμβρύων, καί αὐτοί πού τό προωθοῦν μέ πιέζουν ἀφόρητα νά τό κάνω, ἐνῶ μοῦ ὑπόσχονται τήν σωματική μου ὑγεία γιά νά ζήσω στόν παρόντα αἰῶνα.
Τό δεύτερο “ἐμβόλιο” περιέχει τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μου, καί Αὐτός πού τό δωρίζει, μέ ἀφήνει ἐλεύθερο νά ἐπιλέξω, ἐνῶ μοῦ ὑπόσχεται τήν πνευματική μου ὑγεία γιά νά ζήσω στόν μέλλοντα αἰῶνα.
Ὅσοι προωθοῦν τό πρῶτο ἐμβόλιο μοῦ μιλοῦν μέ μίσος καί μέ ἐκβιάζουν νά τό κάνω, ὑποσχόμενοι εὔκολη πορεία καί ἀπουσία κινδύνων στή ζωή μου. Ἀπό τήν ἄλλη, Αὐτός πού χαρίζει τό δεύτερο “ἐμβόλιο” ἀναμένει ὑπομονετικά καί μέ ἄπειρη ἀγάπη νά τό ζητήσω ἑκουσίως, ἐνῶ μοῦ ὑπόσχεται δύσκολη, ἀλλά ἀσφαλή, πορεία καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή μου.
Οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ πρώτου ἐμβολίου ἔχοντας μεγάλη ἀγωνία γιά τήν ὑγεία μου, μοῦ τονίζουν νά μή πλησιάσω τό δεύτερο, γιατί μπορεῖ νά μολυνθῶ! Γι’ αὐτό καί ξεκίνησαν προκαταρκτική ἐξέταση στό Ἡράκλειο Κρήτης γιά τούς ἀνεύθυνους μαθητές καί ἐκπαιδευτικούς πού… τόλμησαν νά παρακούσουν τίς ἐντολές τους. Ἀπό τήν ἄλλη ὁ Δοτήρ τοῦ δευτέρου “ἐμβολίου” μέ παρακαλεῖ νά μή προβῶ στήν λήψη τοῦ πρώτου, ἐπειδή ἐκεῖνο ἐμπεριέχει τήν ἁμαρτία πού μέ χωρίζει ἀπό Αὐτόν. Διότι ἀφενός μέν ἀποδέχομαι τόν φόνο – ἔκτρωση (λόγω τῶν κυτταρικῶν σειρῶν ἐκτρωμένων ἐμβρύων πού περιέχει) καί ἀφετέρου διότι μέ τά mRNA ἐμβόλια ἀλλάζει τό DNA μου (ἐπιφέροντας ἄγνωστες ἀκόμη συνέπειες στήν φυσική συμφυΐα ψυχῆς καί σώματος).
Τό ζητούμενο εἶναι ποιό ἀπό τά δύο νά ἐπιλέξω καί ποιό νά ἀπορρίψω. Δέν μπορῶ νά τά δεχθῶ καί τά δύο, ἐφόσον «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν». Νά ποιήσω τήν ἁμαρτία, ἀκόμη καί ἄν εἶμαι σίγουρος ὅτι ἡ νόσος αὐτή θά μέ ὁδηγήσει στόν θάνατο;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι εὒκολη. Ὑπάρχουν ἀμέτρητοι Μάρτυρες καί Ὁμολογητές πού βρέθηκαν στό δίλημμα νά ἐπιλέξουν ἀνάμεσα στόν πνευματικό θάνατο (τήν ἁμαρτία) καί τόν σωματικό θάνατο, ἀλλά θά ἀναφερθῶ μόνο σέ ἕνα 19χρονο παιδί! Ἕναν νεομάρτυρα Ρῶσο στρατιώτη, τόν Ἅγιο Εὐγένιο Ροντιόνοφ, ὁ ὁποῖος κατά τή διάρκεια τῆς αἰχμαλωσίας του ἀπό Τσετσένους ἀντάρτες βρέθηκε μπροστά στό δίλημμα νά ἐπιλέξει ἀνάμεσα στήν ἀφαίρεση τοῦ Σταυροῦ πού φοροῦσε ἤ στήν ἀποκοπή τῆς κεφαλῆς του. Νά βγάλει τόν Σταυρό του, γιά νά γλυτώσει τή ζωή του. Μικρός στήν ἡλικία, ἀλλά στερεός στήν πίστη. Δέν δίστασε καθόλου στήν ἐπιλογή του! Καί στίς 23 Μαΐου 1996, τήν ἡμέρα τῶν γενεθλίων του, ἔλαβε τό βάπτισμα τοῦ αἵματος καί τό στεφάνι τοῦ Μάρτυρα ἀπό τόν ἀθλοθέτη Χριστό. Πόσοι ἆραγε, ἄν βρισκόμασταν στή θέση του, θά ἐπιλέγαμε τό ἴδιο; Πόσοι, σήμερα, μπροστά στόν φόβο τοῦ θανάτου, ἤ τοῦ προστίμου τῶν 100 € ὑποκύπτουν στό ἁμαρτωλό ἐμβόλιο; Ὁ Ἅγιος Εὐγένιος, ἄν καί παιδί ἀκόμη, δέν ἔβαλε πάνω ἀπ’ ὅλα τήν ὑγεία του, ἐπειδή γνώριζε τό μυστικό, ὅτι δηλαδή «ἄν πεθάνεις πρίν πεθάνεις, δέν θά πεθάνεις ὅταν πεθάνεις!». Ἐμεῖς, δυστυχῶς, εἴτε δέν τό διδαχθήκαμε, εἴτε τό λησμονήσαμε…
https://katanixi.gr/synergates/mpoylakis-andreas/poio-emvolio-na-epilexo/