… και όποιος επιβάλλει δια της βίας ιατρικές πράξεις είναι τύραννος. Τελεία και παύλα. Αυτή ακριβώς η αρχή της μη επιβολής είναι κωδικοποιημένη στην Ιατρική δεοντολογία από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όπου στη γνωστή δίκη της Νυρεμβέργης καταδικάστηκε η τυραννία των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων. Έκτοτε είναι στάνταρ πρακτική στην ιατρική η λεγόμενη ενημερωμένη συναίνεση του ατόμου πριν από οποιαδήποτε ιατρική πράξη ή διαδικασία του υποδείξει ο γιατρός.
Όμως τα τελευταία δύο χρόνια της ψευδο-πανδημίας το νεοταξικό κατεστημένο λυσσαλέα προωθεί αυτή την τυραννία λες και είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Το πλαίσιο στο οποίο γίνεται αυτό είναι το συνεχές κλίμα του τρόμου που δημιουργούν τα εγκληματικά media ώστε ο ανυποψίαστος πολίτης να εγκλωβιστεί και να αποδεχθεί την τυραννία.
Μέσα στην αναμπουμπούλα θα πρέπει να ξεχάσει αυτό που ήξερε μέχρι τώρα: ότι δηλαδή η επιστήμη απλώς συστήνει και προτείνει, ποτέ δεν επιβάλλει. Αφού η επιβολή είναι ξένη προς κάθε έννοια επιστήμης και ιατρικής. Στην περίπτωση λοιπόν της επιβολής (και αυτή έχει πολλές μορφές όπως τη συνεχή προπαγάνδα, την εξαπάτηση, τον εκφοβισμό) δεν μιλάμε πλέον για επιστήμη αλλά για τυραννία.
Οπότε ο πολίτης ενεργοποιώντας τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του θα πρέπει να κατανοήσει ότι η υποχρεωτικότητα δεν είναι ιατρική, ούτε έχει καμία σχέση με ιατρική - είναι ο φασισμός του καθεστώτος συγκαλυμμένος με ιατρική ποδιά. Θα πρέπει επίσης να κατανοήσει ότι όποιος προωθεί την υποχρεωτικότητα είναι εχθρός της Δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων.
Γιατί το σώμα είναι το ύψιστο δικαίωμα του ατόμου εν ζωή και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παραχωρηθεί η δικαιοδοσία του σε κανένα καθεστώς με οποιοδήποτε πρόσχημα ή δικαιολογία. Ούτε φυσικά μπορεί να το ακυρώσει το δικαίωμα αυτό η οποιαδήποτε μεροληπτική και υποκριτική ερμηνεία του «κοινού καλού» και της «δημόσιας υγείας». Εξάλλου είναι οξύμωρο να μιλάμε για δημόσια υγεία χωρίς ατομικά δικαιώματα.
Οι ιατρικές αποφάσεις, όντας οι πιο κρίσιμες για τη ζωή και την υγεία του ατόμου, δεν μπορούν ποτέ να ετεροκαθορίζονται από τρίτους. Επιπλέον η ιατρική δεν είναι προσηλυτισμός, να κάνει δηλαδή το άτομο ότι του πει το καθεστώς, ένας παγκόσμιος οργανισμός ή μία φαρμακευτική εταιρεία. Η ελευθερία ιατρικής προσέγγισης και θεραπείας είναι και αυτή κατοχυρωμένη και ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος ανήκει στο άτομο. Έτσι συνέβαινε μέχρι και προ πανδημίας και έτσι θα πρέπει να συμβαίνει και από δω και στο εξής.
Επομένως είμαστε αντιμέτωποι με τη μέγιστη πρόκληση της ζωής μας: μία πρόκληση κυριολεκτικά ζωής και θανάτου. Θα πρέπει πάση θυσία να διατηρήσουμε την κυριότητα του σώματος και να αποφασίζουμε εμείς και μόνο εμείς για το αν θα συναινέσουμε ή όχι σε μία ιατρική πράξη. Στην κοινωνία των ελεύθερων πολιτών δεν έχουν καμία θέση οι τύραννοι της υποχρεωτικότητας. Άμεσα όλος αυτός ο ελεεινός μηχανισμός της διαπλοκής και της διαμάχης συμφέροντος (ψευδο-πολιτικοί, ψευδο-δημοσιογράφοι, ψευδο-ειδικοί, ψευδο-επιστήμονες, ψευδο-διανοούμενοι, ψευδο-ιερωμένοι και λοιπά) που εκφοβίζει ένα ολόκληρο λαό θα πρέπει να εξοστρακιστεί για πάντα από τη χώρα.