… η αναγέννηση και η απελευθέρωσή
της από το μάτριξ, από τον αρρωστημένο
μοντέρνο κόσμο του ψεύδους και της ακύρωσης κάθε έννοιας: της ελευθερίας που
δεν είναι ελευθερία, της δημοκρατίας που δεν είναι δημοκρατία, της παιδείας που
δεν είναι παιδεία, της υγείας που δεν είναι υγεία, της επιστήμης που δεν είναι
η επιστήμη, της τέχνης που δεν είναι τέχνη, της οικογένειας που δεν είναι
οικογένεια, του άντρα που δεν είναι άντρας, της γυναίκας που δεν είναι γυναίκα.
Η συνείδηση δεν μπορεί και δεν
πρέπει να χαραμίζεται στο να καθρεφτίζει αυτό το μοντέρνο ψευδεπίγραφο,
κακόσχημο κόσμο. Γιατί αυτή δεν μπορεί την παρακμή και τον ευτελισμό των αξιών,
την αδικία, την ανελευθερία, την ανηθικότητα. Δεν μπορεί να καταδικαστεί να
συμβιβάζεται με τις χαμηλότερες και πιο
ποταπές δονήσεις. Ούτε με την επιβεβλημένη άγνοια αλλά και την
εκβιασμένη συμμόρφωση σε δόγματα.
Γιατί η συνείδηση είναι
συμπόνια και ενσυναίσθηση. Είναι η αλήθεια και η ανάταση και πάλι προς το υψηλό
και το ιδεώδες. Όμως στη συγκυρία που διανύουμε αυτή ωθείται σε ύπνωση,
αδράνεια και διαρκή νάρκη. Έχει παγιδευτεί και εγκλωβιστεί σε μια ομίχλη της
σύγχυσης, δέσμια και φυλακισμένη σε μια σατανική δομή και υποχείριο της συμμορίας
των κακών που διαφεντεύουν τον πλανήτη.
Αλλά αυτή εξ ορισμού (μαζί με
τη ψυχή και το είναι) λαχταρά την επιστροφή στο νόημα: να βρεθεί και να
δικαιωθεί το νόημα της ζωής και ο λόγος της ύπαρξης.
Ποιο είναι αυτό το νόημα για
την ανθρώπινη οντότητα; Το να βιώνει μια γήινη κόλαση και να περνάει τη ζωή
υποταγμένη σε μια εχθρική δομή, σε ένα μηχανισμό φτιαγμένο από κακόβουλους; Το να ζει την κατευθυνόμενη ζωή ενός ανδράποδου
χωρίς δικαιώματα και ελευθερία; Ή μήπως το να είναι θεατής στην τραγωδία και
στην καταστροφή της ίδιας του της ζωής και της ανθρωπότητας;
Ο στοχασμός και η επιστροφή στη
φιλοσοφική θεώρηση της ύπαρξης βοηθάει τη συνείδηση να ξαναανακαλύψει το λόγο
και το νόημα για το σύντομο πέρασμα της ζωής. Μα και μέσα στο μυστικισμό της Φύσης,
ψηλά στην κορυφή ενός βουνού αγναντεύοντας το άπειρο της γαλάζιας απεραντοσύνης
μας χαρίζεται η στιγμή του «εύρηκα». Εκεί διαρκώς εκπέμπεται με έναν υπερβατικά
εκστατικό και μεγαλειώδη τρόπο το μήνυμα που είναι: η επανασύνδεση με τη Σοφία
της Μεγάλης Μητέρας, η ευθυγράμμιση και η αρμονική σύμπλευση με την αέναη ροή της.
Η συνείδησή μας ξέρει ότι για
αυτό είμαστε εδώ και η φωνή της δεν θα πάψει ποτέ να μας το φωνάζει μέσα στη
βασανιστική οχλαγωγία της δυστοπικής μας συγκυρίας. Είμαστε εδώ για να
παρατηρήσουμε αυτό που κάθε στιγμή μας δείχνει η Φύση, αυτό που αγαπάει
περισσότερο και τιμάει από κάθε τι άλλο. Αυτό που δυστυχώς το εφήμερο δυστοπικό
σύστημα κυνηγάει δαιμονισμένα: την Ελευθερία.
Αυτός είναι ο υπέρτατος νόμος
της Φύσης. Αυτό είναι το πάθος της: να δημιουργεί παντού όντα ελεύθερα που ζουν
και αναπτύσσονται στο περιβάλλον της ελευθερίας. Αυτός είναι και ο λόγος που το
Μητρικό Οικοσύστημα υπάρχει, εξελίσσεται και ακμάζει για εκατομμύρια χρόνια. Ενώ
ο λόγος που οδηγείται στην καταστροφή είναι η στέρηση αυτής της ελευθερίας.
Είμαστε εδώ λοιπόν για να
βγούμε από το σκοτεινό σπήλαιο και να απελευθερωθούμε. Και έτσι πλημμυρισμένοι
στο φως να απελευθερώσουμε τις κοινότητες μας, τις κοινωνίες μας και πολύ
περισσότερο όλο αυτό το πλέγμα της αισθανόμενης ζωής που τώρα εν αγνοία μας και
άδικα καταδικάζουμε.