Ματώσαμε και πάλι σαν λαός.
Κάηκε ο υπερ-αιωνόβιος ελαιώνας της Άμφισσας, το περίφημο Δελφικό τοπίο. Ο μεγαλύτερος ελαιώνας του τόπου και των Βαλκανίων.
Πρόκειται για μια έκταση που φτάνει από την Άμφισσα ως την θάλασσα του Κορινθιακού, από την Ερατεινή έως την Κίρρα. Ο Ελαιώνας της Άμφισσας είναι ο μεγαλύτερος συνεχόμενος της χώρας και ανήκει στο περίφημο Δελφικό Τοπίο. Υπολογίζεται πως τον αποτελούν περισσότερα από 1.200.000 δέντρα ελιάς, κάποια από τα οποία ξεπερνούν τα πέντε μέτρα σε ύψος, ενώ η ηλικία τους χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Τα πρώτα στοιχεία που διαθέτουμε κάνουν λόγο για μάζεμα των καρπών των αγριελιών του Ελαιώνα της Άμφισσας ήδη από την Νεολιθική Εποχή! Πρώτοι οι Πελασγοί, σύμφωνα με τις πηγές ωστόσο, φύτεψαν εδώ ελιές κατά τα προϊστορικά χρόνια. Από τότε έως σήμερα, η χρήση του χώρου δεν έχει αλλάξει ποτέ, όσοι κατακτητές κι αν πέρασαν.
Στους κορμούς των τεράστιων δέντρων του Ελαιώνα της Άμφισσας, αναγνωρίζει κανείς το πέρασμα των αιώνων. Αν βρεθείτε εδώ φθινόπωρο ή χειμώνα, θα παρακολουθήσετε και το μάζεμα του καρπού με τον παραδοσιακό τρόπο, που κρατάει από την αρχαιότητα: το χειρωνακτικό ραβδισμό.
Η ελιά που παράγεται στον Ελαιώνα της Άμφισσας είναι βρώσιμη. Μεγάλη, στρογγυλή, με πλούσια σάρκα, γίνεται από παστή έως γλυκό του κουταλιού! Το κλίμα της περιοχής, που χαρακτηρίζεται ως ξηροθερμικό, εμποδίζει την ανάπτυξη του κύριου εχθρού της ελιάς, του δάκου κι έτσι η χρήση φυτοφαρμάκων είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Το πότισμα των δέντρων γίνεται με πρόχειρα φράγματα, αυλάκια και λάκκους που συγκρατούν το νερό της βροχής, μαζί και το χώμα που παρασύρεται. Έτσι, εξασφαλίζεται η υδροδότηση του Ελαιώνα της Άμφισσας που εκτίνεται σε υψομετρική διαφορά 500 μέτρων, αλλά και ο εμπλουτισμός του εδάφους από «φρέσκο» χώμα.
Ο Ελαιώνας της Άμφισσας είναι χαρακτηρισμένος παραδοσιακός και προστατεύεται από ειδικές διατάξεις.