του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Πριν πολλά χρόνια στα τέλη Αυγούστου παραθερίζαμε με την γυναίκα μου στην Ελάτη των Τρικάλων. Μια μέρα σαν εκδρομή περάσαμε από το διάσημο Περτούλι και το Νεραϊδοχώρι. Δυστυχώς δεν γνώριζα τότε τι είχε συμβεί στο Νεραϊδοχώρι την Μεγάλη Παρασκευή στις 11 Απριλίου 1947. Εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή λοιπόν το ΕΑΜ έδειξε με ποιο τρόπο αγωνίζεται για να έρθει η Ελευθερία, η Δημοκρατία και η Ισότητα στην Ελλάδα. Εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή οι «Ελευθερωτές» του ΕΑΜ σταύρωσαν τον παπά της Μεγάρχης Τρικάλων Γεώργιο Σκρέκα.
O π. Γεώργιος Σκρέκας, γεννήθηκε το 1910 στην Μεγάρχη από ευσεβείς γονείς. Στο χωριό του διδάχθηκε την στοιχειώδη μόρφωση και κατόπιν φοίτησε στο Ελληνικό Σχολείο Τρικάλων. Από μαθητής ακόμη εξεδήλωσε την επιθυμία να αφοσιωθεί στην εκκλησία. Το 1938 χειροτονήθηκε Ιερέας. Λαϊκός παντρεύτηκε μια θαυμάσια κοπέλα χριστιανικών αρχών, την συγχωριανή του Ευθυμία Ντούμα. Απέκτησαν 6 αγόρια. Όταν τον σκότωσαν το μεγάλο ήταν 10 χρονών και το μικρό ήταν ακόμα αβάπτιστο και του έδωσαν το όνομα του πατέρα του, Γεώργιος.
Ο π. Γεώργιος ήταν πολύ αγαπητός, όχι μόνο στην ιδιαιτέρα του πατρίδα αλλά και στα γύρω χωριά και ιδίως στα Κρανιά και Καλονέρι στα οποία είχε υπηρετήσει. Από το 1944 τοποθετήθηκε οριστικά στην Μεγάρχη Τρικάλων. Ήταν το καύχημα της Ιεράς Μητροπόλεως. Και με την ευγένεια που τον διέκρινε, την αγαθοσύνη της ψυχής του και τις αγαθοεργίες του, αγαπήθηκε από το χριστεπώνυμο κοινό όλης της περιοχής. Υπήρξε η προσωποποίηση της καλοσύνης και δικαιοσύνης. Με την άοκνη δραστηριότητα του, την γλυκύτητα των λόγων του, τις φιλάνθρωπες πράξεις του, τις σοφές συμβουλές του, ομόρφαινε τις ασχήμιες της ζωής, γλυκαίνοντας την πίκρα των συνανθρώπων του και λιγοστεύοντας τον πόνο τους.
Ήταν ο φάρος και ο οδηγός των πιστών του, τους οποίους προέτρεπε να είναι πάντοτε καλοί Χριστιανοί, αφοσιωμένοι στην Πατρίδα, την Θρησκεία, την Οικογένεια, για να έχουν την ευλογία του Κυρίου. Αγωνίζονταν να θωρακίσει τις ψυχές των απλοϊκών συγχωριανών του, ώστε να συντρίβεται στο χαλύβδινο αυτό ανθρώπινο τείχος των πιστών του, κάθε απόπειρα κομμουνιστικής προπαγάνδας και παραπλανήσεως.
Στις δύσκολες ώρες της Εθνικής μας δοκιμασίας, επειδή υπήρξε ο κήρυκας των χριστιανικών αληθειών, καυτηριάζοντας τις άνομες πράξεις των ξενοκίνητων κομμουνιστών, τους οποίους αποκαλούσε ΛΥΚΟΥΣ, οι φίλοι του και οι συγγενείς του τον πιέζανε να εγκαταλείψει την Μεγάρχη για να μη του συμβεί κανένα κακό. Η απάντησή του ήταν αρνητική: «Πώς να εγκαταλείψω το ποίμνιό μου; Θα το κατασπαράξουν οι αγριόλυκοι, οι άθρησκοι αυτοί που δεν φείδονται κανενός. Όχι! Θα μείνω πλησίον του να το προστατεύσω. Η θέση μου είναι κοντά του».
Οι κομμουνιστοσυμμορίτες, γνωστοί αντίχριστοι, άθεοι υλιστές, δεν ανεχόντουσαν κληρικούς εμπνευσμένους κοντά στον λαό, διότι ήσαν τα μεγάλα εμπόδια στις σκοτεινές των επιδιώξεις. Για να εξουδετερώσουν τελείως την αντίδραση του Παπά Γιώργη, ενήργησαν κατά τον συνηθισμένο ύπουλο τρόπο τους:
Αργά το βράδυ στις 27 Μαρτίου 1947, όταν όλο το χωριό κοιμότανε και ο παπάς ξεκουράζονταν από τους κόπους της ημέρας, περί τους πενήντα οπλισμένους συμμορίτες υπό τον Καπετάν Φαρμάκη, Χρήστος Τζιάτζιας, αρχισυμμορίτη της περιοχής με πολύ κακούργα ένστικτα, όλοι τους αγριωποί στην όψη, με κακούργα ένστικτα, χτύπησαν δυνατά παρατεταμένα την πόρτα του σπιτιού του. Ο παπάς πετάχτηκε ανήσυχος, έτρεξε, άνοιξε, και βρέθηκε μπροστά σε απαίσιους γενειοφόρους κομμουνιστοσυμμορίτες του ΕΛΑΣ, οι οποίοι ήσαν οπλισμένοι. Μερικοί όρμησαν κατ’ επάνω του, τον έσυραν στην αυλή του σπιτιού του και δέρνοντάς τον ανελέητα, τον ακινητοποίησαν. Άλλοι συμμορίτες όρμησαν στο σπίτι καταστρέφοντας τα πάντα, λεηλάτησαν ότι βρήκαν από ρουχισμό, τρόφιμα, σιτάρι, καλαμπόκι, χρήματα, πήραν όλα τα ζώα, αναγκάζοντας τον γέρο πατέρα και τον θείο του ιερέως, να οδηγήσουν τα ζωντανά με συνοδεία δύο οπλισμένων συμμοριτών στο χωριό Πρόδρομος. Ταυτόχρονα έσυραν τον Ιερέα σε ένα στάβλο του σπιτιού του και άρχισαν να τον δέρνουν λυσσαλέα.
Ο άμοιρος Ιερέας, κακοποιημένος απάνθρωπα, καταματωμένος, με οιμωγές και θρήνους, ζητούσε λίγο νερό να σβήσει την τρομερή δίψα του. Η πρεσβυτέρα, στις ικεσίες του παπά της και σε άθλια ψυχική κατάσταση όπως ήταν, του πήγε ένα κανάτι νερό να τον ανακουφίσει. Οι συμμορίτες άρπαξαν το δοχείο με το νερό, το έριξαν στον κακοποιημένο από αυτούς ιερέα και άρχισαν να ξυλοκοπούν αγρίως και τους δύο μέχρις αναισθησίας. Το μαρτύριο του παπά Γιώργη διήρκεσε ώρες.
Πολύ πριν τα ξημερώματα, οι συμμορίτες έφυγαν από την Μεγάρχη, σέρνοντας τον παπά Γιώργη ξυπόλυτο, ημίγυμνο, καταπληγιασμένο, καταματωμένο από τον άγριο ξυλοδαρμό και τις κακοποιήσεις, ενώ στο σπίτι θρηνούσαν τα 6 τελείως ανήλικα παιδιά του, με την επίσης κακοποιημένη πρεσβυτέρα μητέρα τους.
Ο παπά Σκρέκας, μεταφέρθηκε στο χωριό Γοργογύρι, κλείστηκε σε έναν αχυρώνα και κατά διαστήματα δερνόταν από διάφορους αγροίκους συμμορίτες. Ο εφημέριος του χωριού, μόλις πληροφορήθηκε το τρομερό γεγονός, με θάρρος έτρεξε κοντά στον κρατούμενο συλλείτουργό του. Παρεκάλεσε τους συμμορίτες να τον ελευθερώσουν. Μάταια. Οι δύο παπάδες έκλαψαν μαζί. Και ήλθε η ώρα της αναχωρήσεως από το Γοργογύρι. Ο παπά Σκρέκας, με φανερή συγκίνηση και δακρύβρεκτος, ασπάσθηκε τον συνάδελφό του λέγοντάς του την στιγμή του αποχωρισμού των: «Ο Θεός γνωρίζει τί θα απογίνω. Εάν ο Κύριος με καλέσει κοντά του διά μαρτυρίου, ας είναι ευλογημένο το όνομα του. Ας γίνει το θέλημα Του»!
Οι συμμορίες ξεκίνησαν γι’ αλλού, σέρνοντας σχεδόν ημιλιπόθυμο τον τόσο κακοποιημένο ιερέα. Η πρεσβυτέρα, ασθμαίνουσα, με την ψυχή στο στόμα, έφθασε στο Γοργογύρι. Γονάτισε μπροστά στους συμμορίτες, έκλαψε, παρεκάλεσε να λυπηθούν τον καλόν Ιερέα και πατέρα των 6 ανήλικων παιδιών τους. Ο παπάς βλέποντάς την, με συγκρατημένη συγκίνηση της φώναξε: «Εδώ είσαι κι εσύ παπαδιά; Έλπιζε στον Θεό! Εκείνος διευθύνει. Υπομονή»!
Οι αγροίκοι τον έσπρωξαν βάναυσα, αναγκάζοντας τον να προχωρήσει. Στην παπαδιά δεν επέτρεψαν να τούς ακολουθήσει. Ύστερα από εξαντλητική πορεία ωρών διά των χωρίων Τύρνα και Ξυλοπάροικον έφθασαν στο Νεραϊδοχώρι. Έριξαν τον ημιθανή σχεδόν παπά Σκρέκα σε ένα σκοτεινό μπουντρούμι. Καθημερινώς τον βασάνιζαν επί ώρες έως και την Μεγάλη Πέμπτη.
Γυναίκες συμμορίτισες του έλεγαν «γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;», οι δε δήμιοι πιο ωμά «Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα».
Την Μεγάλη Παρασκευή 11 Απριλίου 1947,ο αρχισυμμορίτης της περιοχής Καπετάν Φαρμάκης, τον οποίον πολλάκις και προθύμως εβοήθησεν οικονομικώς ο λαμπρός Λεβίτης κατά το παρελθόν, μπήκε στο μπουντρούμι, τον άρπαξε βάναυσα, βίαια και τον έσυρε έξω.
Την ημέρα της Μεγάλης Παρασκευής, ο καιρός ήταν, όπως πάντα, μουντός βαριά σύννεφα κάλυπταν τον ουρανό. Νόμιζε κανείς ότι από στιγμή σε στιγμή θα ξεσπούσε φοβερή μπόρα. Βαρύθυμες οι ψυχές και οι μορφές των πονεμένων ανθρώπων. Μέσα σ’ αυτόν τον ανθρώπινο πόνο και την καταθλιπτική ατμόσφαιρα, εκεί στο Νεραϊδοχώρι του όρους Κόζιακα, όπου ήσαν τα λημέρια των κομμουνιστοσυμμοριτών του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, δικάστηκε από Λαϊκό Δικαστήριο ο παπά Σκρέκας. Χρέη Δικαστού εκτελούσε ο συμμορίτης δάσκαλος Μανάφας, καταγόμενος από την Αγία Μονή Τρικάλων. Η απόφαση του Λαϊκού Δικαστηρίου ήταν όπως σε όλες τις περιπτώσεις, ομόφωνα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ.
Σε λίγο, κάπου εκεί κοντά, επανελήφθη η απάνθρωπος, ανατριχιαστική σκηνή του Γολγοθά. Ο σεμνός καλοκάγαθος Παπά Γιώργης Σκρέκας, σταυρώθηκε κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ο Χριστός, σε ένα δίκορμο σταυροειδές έλατο, αφήνοντας ορφανά τα 6 ανήλικα παιδιά του. Ο θάνατός του υπήρξε μαρτυρικός. Του έβγαλαν τα μάτια και τον κόβανε με κονσέρβες. Πιο φιλάνθρωποι φάνηκαν οι Ρωμαίοι με τον Χριστό αφού δεν πρόσθεσαν στο μαρτύριο του σταυρού κι άλλα μαρτύρια. Όταν πλέον ξεψύχησε, τον πέταξαν σε μια παρακείμενη χαράδρα και τον κάλυψαν με κλαδιά και πέτρες, για να εξαφανίσουν τα ίχνη του.
Το μαρτύριο του παπά Γιώργη το βρήκα σε πολλά site στο διαδίκτυο και άφησα τους χαρακτηρισμούς «κομμουνιστοσυμμορίτες», «αγριόλυκους» κλπ όπως τους είχαν επειδή νομίζω ότι δεν είναι μακριά από την αλήθεια. Εντάξει, το ΕΑΜ δεν αποδέχτηκε την συμφωνία που έκαναν στην Γιάλτα τον Φεβρουάριο του 1945 ο Στάλιν, ο Ρούσβελτ και ο Τσώρτσιλ, η Ελλάδα να ανήκει στην σφαίρα επιρροής της Αγγλίας και ήθελε να μας βάλει στον Κομμουνιστικό «Παράδεισο» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Γιατί όμως να κάνουν τέτοια φρικιαστικά εγκλήματα ; Τουλάχιστον ας έσφαζαν τους ανθρώπους με τα μαχαίρια και όχι με τις κονσέρβες.
Για τον παπά Γιώργη Σκρέκα άκουσα από τον Γέροντα Γεώργιο Αλευρά που τον παρακολουθώ στο διαδίκτυο και ήταν υποταχτικός του αγίου Πορφυρίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους και έχει καταγωγή από τα Τρίκαλα. Λέει ο π. Γεώργιος ότι θα ενεργήσει για την αγιοκατάταξη του παπά Γιώργη. Άκουσα ότι δεν έγινε ακόμα η αγιοκατάταξη για να μην «ενοχληθούν» οι αριστεροί.
Έλεος πια μ’ αυτές τις ενοχλήσεις των αριστερών. Ότι Κυβέρνηση και να έχουμε στην Ελλάδα οι αριστεροί θα κάμνουν κουμάντο στα Πανεπιστήμια, οι αριστεροί θα έχουν τις περισσότερες παροχές … Έλεγε σε συνέντευξη ο διάσημος Σταμάτης Σπανουδάκης ότι επί Κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, με τον οποίο είναι και προσωπικοί φίλοι, ήθελε να δώσει μια συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα. Και ενώ την ίδια περίοδο οι μουσικοσυνθέτες του αριστερού χώρου χρησιμοποιούσαν το Μέγαρο Μουσικής δωρεάν, αυτός το πλήρωσε κανονικά για να μην «ενοχληθούν» οι αριστεροί.