Αναζητείται ευθιξία… Φιλότιμο αν προτιμάτε…Έχουν περάσει 48 ώρες από ένα δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, για το οποίο αναμέναμε ότι θα υπήρχε μια απάντηση. Το δημοσίευμα είχε να κάνει με την τραγωδία στη Λιβύη με τους 5 νεκρούς. Τρεις απ΄ αυτούς στρατιωτικοί. Το άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ έχει την υπογραφή του Ν.Κατσίμπρα, που είχε προ εβδομάδων γράψει ένα ακόμη αποκαλυπτικό άρθρο για το θανατηφόρο φιάσκο της Λιβύης.
Όχι μόνο δεν υπήρξε αντίδραση ,απάντηση πόσο μάλλον διάψευση, αλλά η συζήτηση που κυριαρχεί στους διαδρόμους του Χολαργού είναι αν ο κ.Μητσοτάκης, θα «αξιοποιήσει κάπου τον Α/ΓΕΕΘΑ Κώστα Φλώρο», μετά από την αποστρατεία του, μετά από τις εορτές!!! Δεύτερο θέμα αν ο νυν Α/ΓΕΣ, Α.Χουδελούδης θα γίνει Α/ΓΕΕΘΑ!
Διαβάζοντας το ρεπορτάζ το οποίο στηρίζεται σε μαρτυρία επιζώντα, ένα ερώτημα υπάρχει: δεν ένιωσε ουδείς την ανάγκη να παραιτηθεί; Είναι δυνατόν μετά απ΄ όσα αποκαλύπτονται κανείς να μη νιώθει την παραμικρή ανάγκη ,κάπως να αντιδράσει σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που κόστισε ανθρώπινες ζωές;
Πριν μερικές ημέρες το militaire channel συνομίλησε με τον δικηγόρο επιζώντων στρατιωτικών που κατέθεσαν μηνύσεις κατά παντός υπευθύνου για την αποστολή-φιάσκο. Τα όσα είπε ο Κων.Μορτόπουλος είναι συγκλονιστικά.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η απόφαση για την «αποστολή στη Λιβύη, ελήφθη από τον πρωθυπουργό στις 13 Σεπτεμβρίου σύμφωνα με την ΕΔΕ του ΓΕΕΘΑ. Ο αξιωματικός που μίλησε στην Καθημερινή, διατάχθηκε προφορικά από τη μονάδα του να πάρει μέρος χωρίς να του δοθούν άλλες οδηγίες.
Ειδικά οι υγειονομικοί της αποστολής δεν είχαν ιδέα τι θα απαιτείτο να κάνουν στη Λιβύη ,ούτε είχαν λάβει καμία πληροφορία για το τι είδους προετοιμασία έπρεπε να κάνουν και τι υλικά θα έπρεπε να έχουν μαζί τους κάτι που είναι σύνηθες ακόμα και σε υγειονομικές αποστολές, εντός Ελλάδας.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από ένα μήνυμα της νοσηλεύτριας του ΓΕΕΘΑ επισμηναγού Εύης Ανδρεαδάκη στις 16 Σεπτεμβρίου.
Συγκεκριμένα η επισμηναγός,ρώτησε τον αρχηγό της αποστολής τι ρόλο ακριβώς θα είχαν οι υγειονομικοί και τι υγειονομικό σταθμό θα έπρεπε να είναι έτοιμοι να στήσουν .Πρώτων βοηθειών; Κάποιο χειρουργείο;
Θα ενώνονταν με κάποιο ήδη υπάρχον υπαίθριο νοσοκομείο;
«Αν δεν έπρεπε να γίνει τίποτε από τα παραπάνω τότε γιατί στείλαμε τόσο προσωπικό και υγειονομικούς μαζί με το υλικό και δεν το παραδώσαμε απλά στο αεροδρόμιο», αναρωτιέται σήμερα ο αξιωματικός που μίλησε στην Καθημερινή.
Η απάντηση σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα ήταν ,σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση εκείνης της επικοινωνίας ότι δεν υπήρχε ακόμα απάντηση.
Ηταν Σάββατο 1.51 μ.μ μόλις 19 ώρες πριν από την απογείωση του C-130 για τη Λιβύη. Στις ελάχιστες διαθέσιμες ώρες του Σαββάτου οι δύο νοσηλεύτριες της αποστολής οι οποίες έχασαν τελικά τη ζωή τους και ο γιατρός της Ζ Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών που επίσης ήταν μέλος της αποστολής πήραν μόνοι τους την πρωτοβουλία να συλλέξουν ό,τι υλικό μπορούσαν από τις μονάδες τους για παν ενδεχόμενο. Η Εύη ενώ ήταν με μετάθεση στο ΓΕΕΘΑ πήγε στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας και μάζεψε ό,τι υλικό μπόρεσε να βρει. «Στη συνέχεια έφερε το υλικό στο σπίτι σε σακούλες όπου τη βοήθησα να τα συσκευάσουμε», λέει στην Καθημερινή ο σύζυγος της Κωνσταντίνος Καραντάσιος.
Η επισμηναγός είχε πει στους ανωτέρους της ότι δεν ήθελε να πάει σε αυτή την αποστολή αλλά δέχθηκε μεγάλη πίεση. Είχα 7 αναπάντητες από τον προϊστάμενο της Διεύθυνσης Υγειονομικού του ΓΕΕΘΑ (ΔΥΓ ), είπε η Εύη στον σύζυγο της .Αυτή η άρνηση ήταν πρωτοφανής για την Εύη .Στα 17 χρόνια της καριέρας της επεδίωκε τη δράση κυνηγούσε κάθε ευκαιρία για εκπαίδευση.
Πριν από λίγα χρόνια είχε φοιτήσει στο Σχολείο Αυτοδυτών Καταδυτικής Ιατρικής της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών του Πολεμικού Ναυτικού.
Οταν την καλούσαν επίμονα για να τη διατάξουν να πάει στη Λιβύη η Εύη ήταν στην πισίνα ενός ακόμα σχολείου. Ηταν ένα απίστευτα χαρισματικό άτομο με βαθιά αφοσίωση στη δουλειά της και αγαπητή σε όλους. Από τους καλύτερους μαθητές που έχουν περάσει από το Σχολείο Διαφυγής από Βυθιζόμενο Ελικόπτερο της Σχολής Αεροπορίας Ναυτικού είπε στην Κ ένα από τα στελέχη της σχολής.
Την προηγούμενη χρονιά είχε πάει στην Ουγκάντα όπου πιστοποιήθηκε από τον ΟΗΕ ως εκπαιδεύτρια νοσηλευτών μάχης.
Αλλά τώρα δεν ήθελε να κάνει άλλα τέτοια ταξίδια ούτε άλλα εμβόλια Ηταν νιόπαντρη και είχε ξεκινήσει προγεννητικό έλεγχο. Μετά τόσα χρόνια στο πεδίο ήθελε να γίνει μητέρα.
Η περιγραφή όσων έγιναν στη Λιβύη μόλις το C-130 προσγειώθηκε από στρατιωτικό που συμμετείχε στην πιο πρόχειρη επιχείρηση που έχει γίνει στην ιστορία των Ενόπλων Δυνάμεων:
«Μόλις κατεβήκαμε από το αεροπλάνο ήρθαμε αντιμέτωποι με το πρώτο σημάδι ότι κάτι πήγαινε πολύ στραβά. Οι στρατιώτες που ήταν παρατεταγμένοι για την υποδοχή μας ήταν σαν να φορούσαν αποκριάτικες στολές. Η ασφάλειά μας ήταν ένα τσούρμο ατάκτων σε δύο αγροτικά με κάτι τρύπιες μάλλινες κουβέρτες στην καρότσα», λέει σήμερα ο αξιωματικός που μίλησε στην Κ.
Τα δύο αγροτικά που υποτίθεται ότι έπρεπε να εξασφαλίσουν την ασφάλεια της αποστολής ήταν όπως έχει αναφερθεί την περισσότερη ώρα 100-200 μέτρα μπροστά ή πίσω από το λεωφορείο.
«Ηταν εμφανής η παντελής έλλειψη εκπαίδευσης και αντίληψης της αποστολής τους», πρόσθεσε ο αξιωματικός
«Αν ήταν κλειστός σχηματισμός όπως βλέπαμε τις άλλες οργανωμένες αυτοκινητοπομπές που κινούνται στην ίδια διαδρομή και με θωρακισμένα όπως των Γάλλων τότε δεν θα μπορούσε το άλλο όχημα να είναι επίσης κίνδυνος σε περίπτωση ατυχήματος και φωτιάς.
Ηταν ένα πολύ στενό λεωφορείο φτηνής κινεζικής κατασκευής.
Οι περισσότεροι από εμάς δεν χωρούσαμε στα καθίσματα.
Ο αρχιλοχίας (σ.σ ο άντρας των ΕΤΑ που σκοτώθηκε), ήταν ένα παλικάρι δύο μέτρα ουσιαστικά εγκλωβισμένο σε ένα κάθισμα τι θα περίμενε κανείς να γίνει σε μία τέτοια σύγκρουση», αναρωτιέται ο αξιωματικός.
Ο Λίβυος οδηγός αγνοούσε συνεχώς τις οδηγίες να σταματήσει τις προσπεράσεις και να μειώσει ταχύτητα και έμπαινεσυνέχεια στο αντίθετο ρεύμα ενώ χτύπησε και προπορευόμενο όχημα διότι του έκοψε την πορεία.
Μπορεί η υπαιτιότητα του τροχαίου να ήταν στο άλλο όχημα αλλά θα μπορούσε να είχαμετρακάρει μετωπικά με άλλα οχήματα με δική μας υπαιτιότητα.
Την ώρα της σύγκρουσης ήμουν τυχερός διότι διατήρησα τις αισθήσεις μου ενώ εκτοξεύτηκα μπροστά. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα μέχρι να μπουσουλήσω προς τα πίσω μακριά από το μπροστινό μέρος του οχήματος άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο της φωτιάς καθώς ξεδιπλώνεται απότομα και όλο το βανάκι γέμισε με μαύρο καπνό. Η φωτιά πρόλαβε να μου αρπάξει όλη την πλάτη ενώ ένας διπλανός μου έσπασε ένα τζάμι και από εκεί βγήκα και εγώ .Μόλις πήδηξα γύρισα το κεφάλι και είδα την πρώτη έκρηξη. Ολα έγιναν μέσα σε 10 δευτερόλεπτα.
Ο λοχαγός των ΕΤΑ που ήταν υπεύθυνος ασφαλείας για το προσωπικό αναφέρεται ότι ήταν ο τελευταίος που βγήκε από το φλεγόμενο όχημα και προσπάθησε να βγάλει όσους περισσότερους μπορούσε έξω.
Αυτός τραυματίστηκε πιο σοβαρά από όλους και είναι ακόμα σε πολύ άσχημη κατάσταση»
Όλο το δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΔΩ