ΙΔΟΥ ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΕΣΑΣ ΟΛΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ
ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
+++
Γράψε δούλη εσύ,
για την αγάπη τη Θεϊκή
που εσφραγίστη αυτή
με τη θυσία μου την Σταυρική.
Ό,τι σας κήρυξα δεν ήταν μόνο λόγια,
εσφραγίστηκαν στον Γολγοθά με αίμα.
για σένα ανθρώπινη ψυχή.
Σε αναβίβασα από το κενό της απωλείας,
σε πεδίο σωτηρίας.
Ο άπιστος στρατιώτης της εκεί φρουράς,
βλέποντας όλα αυτά τα θαυμαστά,
από ειδωλολάτρης μετετράπη ευθύς
σε θερμό μου μαθητή
και μαρτύρησε κατόπιν για μένα
με θάνατο μαρτυρικό,
τόσο πολύ αγγίχτηκε ο εσωτερικός του εαυτός.
Μύριοι Άγιοι, πλείστοι Όσιοι
πήγαιναν στο μαρτύριο
σαν να πήγαιναν σε γάμο χαράς,
για μένα τον ΧΡΙΣΤΟ.
Γι’ αυτό τώρα εσαεί,
αιωνίως θα συνευφραίνονται μαζί μου
εν τη χαρά του ουρανού,
σε δόξα ανέκφραστη, μοναδική – για πάντα,
δεν έχει τέλος ποτέ αυτή.
Και σας ρωτώ:
«Ποιος άλλος στη ζωή σας αγάπησε τόσο πολύ;»
Κι εσείς βλασφημείτε ενίοτε το όνομα μου
και την Μητέρα μου την Άνασσα Κυρία
χωρίς συναίσθηση, ασυστόλως με άνομα χείλη,
ενώ Εκείνη κρατάει την Ελλάδα με δάκρυα καυτά
στον Επουράνιο μου θρόνο μπροστά.
Ποιεί πρεσβεία για τη δική σας σωτηρία,
όμως δυστυχώς εσείς αδιαφορείτε συνεχώς.
Προτιμάτε τα χαρούπια όπως ο άσωτος
της Ευαγγελικής μου παραβολής
και πετάτε αιώνιο, ουράνιο θησαυρό,
χωρίς συναίσθηση λογικής
οδοιπορείτε σε αβύσσου γραμμή.
Σας έχω ετοιμάσει άφθαρτα αγαθά,
μα εμμένετε ωσάν μωροί, στα γήινα, στα μικρά.
Εν τη οικία του πατρός μου,
σας έχω ειπεί, πολλαί μοναί εισίν.
Πορεύομαι ίνα σας ετοιμάσω τόπο διαμονής.
Και πάλι έρχομαι να παραλάβω εσάς
για να θωρείτε εσαεί τη δόξα μου τη Θεϊκή.
Αιώνια μέθεξη ευτυχίας,
ασύγκριτη μακαριότητα
που δεν συλλαμβάνεται τώρα
σε ανθρώπινη διάνοια.
Λένε πολλοί: «Μα ποιος πήγε και ήρθε από κει;»
Πολλοί ασκητές αρπάχτηκαν εν ώρα προσευχής,
με πρώτο τον κορυφαίο απόστολο των εθνών,
τον Απόστολο Παύλο, που αξιώθη ζων,
να δει τα εξαίσια του ουρανού
και μέθυσε από πνεύματος ηδονή,
ώστε μετά θεωρούσε όλα τα της γης σκύβαλα,
για μένα ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
και έφυγε με θάνατο μαρτυρικό.
Έχεις λοιπόν σημεία,
άνθρωπε άπιστε να πιαστείς,
μα εσύ εθελοντικώς αδιαφορείς
γι’ αυτό υπόλογος μπροστά μου θα σταθείς
όταν στην κρίση μου θα βρεθείς.
Εγώ, ως ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ,
έκανα το παν για να σε σώσω
και την ουράνια μου δόξα να σου δώσω.
ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ, ΔΟΞΑ ΣΟΙ
+++
Tags:
Γερόντισσα της Στερεάς