ΕΝΑ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙ ΥΠΑΡΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΙΘΕΡΟΣ
ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΤΩΝ "ΤΕΚΝΩΝ ΤΗΣ
ΚΑΤΑΡΑΣ" (ΕΒΡΑΙΟ-ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ) ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΟΥΝ
ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ...
Ζούμε σε μια εποχή όπου η έρευνα, η επιστήμη και η τεχνολογία επιφανειακά και εξωτερικά φαίνεται ότι ανθίζουν, αλλά ταυτόχρονα κρύβουν και κυοφορούν μια θανάσιμη εκτροπή: Την βήμα με βήμα διαγραφή του Τριαδικού Θεού από την κοσμική συνείδηση όσο έτι και από την πνευματική ζωή. Είναι όντως άκρως τρομακτική η διαπίστωση ότι όσο η επιστήμη προχωράει, τόσο η ανθρωπότητα οδεύει όλο και πιο γρήγορα προς τον «θάνατο» του ίδιου του Θεού-Δημιουργού όσο έτι και εν γένει και προς τον γενικό μηδενισμό.
Ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς επισημαίνει πως ο σύγχρονος πολιτισμός οικοδομείται «άνευ Χριστού» και «άνευ Θεού» και ως εκ τούτου οδηγείται στην αυτοκαταστροφική πορεία της αποθέωσης του ανθρώπου όσο επίσης και στην ίδια την αυτό-αποδόμηση του προσώπου. Εκτός και κάποιων άλλων ακόμη δεδομένων, στην καρδιά αυτής της αλλαγής βρίσκεται η μετάβαση από την παραδοσιακή κατανόηση του «αιθέρα», ενός ιερού, αόρατου μέσου και άκτιστης ύλης και ενέργειας-συνείδησης, στην άψυχη και την άφωτη πνευματικά έννοια των κτιστών κβαντικών πεδίων και της σκοτεινής ύλης του υλικού κόσμου.
Πριν η σύγχρονη φυσική εγκαταλείψει την έννοια του αιθέρα (στα αγγλικά aether ή ether), ο αιθέρας αποτελούσε έναν κεντρικό πυλώνα της πρωτόλειας επιστημονικής κοσμολογίας επί χιλιετίες. Από την αρχαία ελληνική φιλοσοφία έως τη φυσική του 19ου αιώνα, ο αιθέρας θεωρούνταν το πέμπτο στοιχείο (πέμπτη ουσία, πεμπτουσία) του σύμπαντος, μετά τη γη, το νερό, τον αέρα και τη φωτιά. Σύμφωνα με την αρχαία αντίληψη, αιθέρας ήταν το άγνωστο υλικό-ενέργεια που γέμιζε τον συμπαντικό χώρο γύρω από την γήινη σφαίρα.
Οι Έλληνες της αρχαιότητας πίστευαν ότι ο αιθέρας δομούσε τον ουρανό, τα άστρα και γενικά το σύμπαν. Ο αιθέρας πίστευαν ότι είχε το σχήμα του κανονικού δωδεκάεδρου, γιατί ήταν το μοναδικό κανονικό στερεό του οποίου το ανάπτυγμα δεν αναλυόταν σε ορθογώνια ή ισοσκελή τρίγωνα. Οι Έλληνες της κλασικής Ελλάδας απέδιδαν στον αιθέρα ξεχωριστές ιδιότητες, αφού ο κόσμος τον οποίο δομούσε ήταν ιδανικός και η κατοικία των θεών. Για τον Αριστοτέλη, ο αιθέρας ήταν το ουράνιο στοιχείο των άστρων και του θόλου, αμετάβλητο και θεϊκής φύσεως.
Ο ιστορικός Ησίοδος, στη «Θεογονία» του, αναφέρει τον αιθέρα ως θεό και ως πηγή της δημιουργίας, μαζί με άλλες θεϊκές φωτοειδείς οντότητες. Στην Ελληνική γραμματεία ο αιθέρας περιγράφεται ως ο καθαρός αέρας που ανέπνεαν οι θεοί στους ουρανούς, ενώ στη γη οι θνητοί ανέπνεαν τον κανονικό αέρα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι όλο το σύμπαν είναι γεμάτο από μια απείρως λεπτή και άυλη συνάμα ουσία, τον αιθέρα, ο οποίος είναι ο δημιουργός όλων όσων εν-υπάρχουν μέσα σε αυτό.
Πριν από τη σύγχρονη κβαντική φυσική, με «πατέρα» τον Γερμανό φυσικό Μαξ Πλανκ (1858 – 1947) υπήρχε ένα βασικό αξίωμα: «Στον αιθέρα κρύβεται το μυστικό της δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου». Πριν τη σημερινή επιστήμη της κβαντοφυσικής, στις πρώιμες αναφορές περί την έννοια του Θεού-Δημιουργού ο αιθέρας χαρακτήριζε το πνεύμα του Θεού-Κτίστη, ως μια θεϊκή νοημοσύνη και ως μια παγκόσμια συνειδητότητα-ύλη, η οποία διέπει όλη την ορατή και την αόρατη δημιουργία και αποτελεί την εξ Ύψους αγία νομοτέλεια των πάντων.
Στη Δύση, η ιδέα περί της ύπαρξης του αιθέρα ήταν γενικά αποδεχτή μέχρι τη στιγμή που έλαβε χώρα το πείραμα των Άλμπερτ Μίκελσον και Έντουαρτν Μόρλεϋ τo έτος 1887. Το εν λόγω πείραμα απέδειξε ότι το φως ταξιδεύει με σταθερή ταχύτητα, η οποία δεν εξαρτάται από τον παρατηρητή και άρα, κατά τον στενό κοσμικό ερευνητικό ορθολογισμό, ο αιθέρας δεν μπορεί επιστημονικά να υπάρχει. Ή, εφόσον υπήρχε ο αιθέρας, αυτός ήταν ακίνητος ως προς τη γη.
Μέχρι το πείραμα του έτους 1887, ο αιθέρας θεωρούνταν το μέσο διάδοσης του φωτός, των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, κλπ, κάτι που όχι τυχαία εγκαταλείφθηκε μετά το πείραμα Michelson-Morley, για να έχουμε στη συνέχεια την άνοδο της θεωρίας της σχετικότητας, κλπ. Και ωσαύτως και πειραματικά, η ορθολογική επιστημονική ασυνέχεια παρεισέφρησε ανάμεσα στην κτιστή και στην άκτιστη φύση όσο επίσης ανάμεσα και στην ορατή και στην αόρατη και ασύλληπτη επιστημονικά αιθέρια ύλη, συνείδηση και ενέργεια.
Ωστόσο όμως, έτσι όπως έγινε ιστορικά και με τη Δαρβίνεια θεωρία περί της εξέλιξης των ειδών και του ανθρώπου, η εγκατάλειψη του αιθέρα από την επιστημονικά μορφωμένη και την εργαστηριακά ορθολογική Δύση δεν έγινε και αυτή χωρίς κάποιο τίμημα και χωρίς το σκόπιμο και το «πεφωτισμένο» καταχώνιασμα ενός ακόμη Άνωθεν εργαλείου: Ο κόσμος «έχασε» το εξ Ύψους «μέσον-θεϊκή ύλη» και τον Ουράνιας φύσης «δια-μεσολαβητή».
Θέλοντας «νεκρό» τον Δημιουργό και τη δημιουργία Του, η σιωνιστική πολιτική ορθότητα των τέκνων της κατάρας και όλων των συν αυτώ διαφημίζει σκόπιμα και πονηρά την παγανιστική και επιστημονικοφανή Δαρβίνεια θεωρία περί της εξέλιξης των ειδών και «λατρεύει» να θεωρεί τον άνθρωπο ως μετεξέλιξη του πιθήκου και όχι ως ένα Θεϊκό δημιούργημα. Και άρα, κατά τους πιθηκίζοντες της ρασιοναλιστικής Δύσης και όλων όσων «απογόνων των πιθήκων» τους πιστεύουν, και ο Θεάνθρωπος προέρχεται από πίθηκο! Αχ,.!
Ο διάσημος Σέρβος εφευρέτης Νίκολα Τέσλα (1856-1943) μιλούσε και συνέγραφε για μια παγκόσμια αιθερική ενέργεια-ύλη που περιβάλλει τα πάντα, την οποία ο ίδιος τη θεωρούσε ζωντανή, συνειδητή και ικανή να μεταφέρει όχι μόνο πληροφορία αλλά και ενέργεια ψυχοπνευματική. Για τον Τέσλα, του οποίου ο πατέρας του Μιλούτιν ήταν Ορθόδοξος ιερέας, ο αιθέρας είναι συμπαντική συνείδηση από φως. Το 1899, ο Ν. Τέσλα είπε: «Όλα είναι φως, είμαι μέρος του φωτός και είναι μουσική. Το φως γεμίζει τις αισθήσεις μου».
Κατά την πατερική θεολογία, ο αιθέρας δεν ήταν απλώς ένα ακόμη φυσικό μέσο ή μια ακόμη απλή ύλη. Ήταν το πιο λεπτό και το πιο διάφανο στρώμα της δημιουργίας, το φως και στοιχείο που ενυπήρχε και πληρούσε τον υλικό και τον πνευματικό κόσμο. Ο Μέγας Βασίλειος, στην «Εξαήμερον», κάνει αναφορά σε σκιώδεις υποστάσεις που γεφυρώνουν τα αισθητά με τα πνευματικά. Κατά τους πατέρες, ο αιθέρας λειτουργεί ως ημιδιαφανής μεμβράνη της δημιουργίας. Μέσω αυτού μεταδίδονταν οι θεϊκές ενέργειες και οι ακτίνες του θείου Φωτός.
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, στη «Μυσταγωγία», τονίζει τη σταδιακή μετάβαση μεταξύ των βαθμίδων ύπαρξης και την ανάγκη ύπαρξης ενδιάμεσων όντων και καταστάσεων για την ένωση των αισθητών και των νοητών ή, δηλαδή, των κτιστών και των φωτοειδών αγίων ακτίστων. Ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης αναφέρονται έμμεσα σε αυτό το ουράνιας φύσης μέσο ως στοιχείο ενδιάμεσο, άκτιστο και σχεδόν ημι-πνευματικό.
Κτιστή είναι η ενέργεια της κτιστής φύσης των κτιστών. Άκτιστη είναι η ενέργεια της ακτίστου ουσίας του πνεύματος του Τριαδικού Θεού. Στο Θεό τα πάντα είναι άκτιστα. Η θεία ενέργεια του Θεού δεν εξαντλείται στις ενέργειές Του. Γνωρίζεται και μετέχεται σ’ αυτές, παραμένει όμως στον πυρήνα της ως «επέκεινα» κάθε μετοχής, πεδίου, γνώσης, ουράνιας συνείδησης και ουσίας.
Κατά τους Αγίους Πατέρες, η ουσία είναι απρόσιτος, δεν είναι όμως υποδεέστερη η ενέργεια της ουσίας. Και η ενέργεια είναι ο Τριαδικός Θεός. Ὁ Άγιος Γρηγόριος Νύσσης τονίζει ότι «προϋπῆρξε ἡ δύναμη τῆς ἐνέργειας, ἀλλά ἡ δύναμις ἐξαρτᾶται ἀπό τό θεῖο βούλημα. Τό δέ βούλημα βρίσκεται στήν ἐξουσία τῆς θείας φύσεως». Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς επεξηγεί: «Ἐπειδή ἡ θεία ἐνέργεια ὑπάρχει ἀπό τή θεία φύση καί μέσα ἐκεί θεωρεῖται αὐτή, ἀλλά δέν ὑπάρχει καθ’ ἑαυτήν».
Ο μακαριστός πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης, ένας κορυφαίος σύγχρονος Ορθόδοξος θεολόγος, έδωσε έμφαση στην διάκριση μεταξύ της ουσίας και της ενέργειας του Τριαδικού Θεού. Ο Θεός κατά την Ορθόδοξη πίστη είναι αμέθεκτος στην ουσία Του, αλλά κοινωνείται στις «άκτιστες ενέργειές» Του. Αυτές οι ενέργειες, όπως η Χάρις, το άκτιστο Φως του Θαβώρ, κλπ, δεν είναι απλά «κάτι» που συμβαίνει στον κόσμο, αλλά είναι το ίδιο το «θεϊκό Είναι» σε ενέργεια. Και ο αιθέρας, κατά αυτή την πνευματική ανάγνωση, λειτουργεί ως φορέας αυτής της θείας Χάριτος μέσα στον υλικό κόσμο.
Ο Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος έγραψε: «Πολύ χαίρομαι που σου άρεσαν όσα σου έγραψα για τον αιθέρα, που περιβάλλει την ψυχή μας. Δέξου πως υπάρχει και κράτα τον αδιάλειπτα στο νου σου. Θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει αυτό. Εξηγεί τόσα πράγματα, δίνει τόση παρηγοριά! Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου, όπως ο αιθέρας, τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας».
Και ο Άγιος Θεοφάνης επεξηγεί: «Όταν μέσα στην ψυχή μας ενεργεί η προσευχή, η προσευχή αυτή, διαμέσου του στοιχείου που περιβάλλει την ψυχή (ο αιθέρας), πετάει σαν ακτίνα φωτός προς τους αγίους και τους μεταφέρει τα αιτήματά μας. Από την καρδιά σου βγήκε μία αστραπή, μια ακτίνα και πήγε στον ουρανό. Δεν μεσολαβεί κανένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στη στιγμή που κάνουμε στην προσευχή μας και στη στιγμή που αυτή ακούγεται από τους αγίους. Αμέσως μας ακούνε οι άγιοι».
Υπάρχει μια συνολική προσπάθεια για να αντικατασταθεί ο όρος «αιθέρας» με αφηρημένες έννοιες όπως είναι η «σκοτεινή ύλη», τα «πεδία Giggs», τα «κβαντικά πεδία», η «σκοτεινή ενέργεια», οι «μορφές πληροφοριών», κλπ., που αυτές οι προσεγγίσεις δεν είναι ούτε και αποτελούν μια ουδέτερη στάση και λογική: Είναι μέρος μιας προσπάθειας να εξαλειφθεί ο Τριαδικός Θεός από το πεδίο της επιστημονικής και φιλοσοφικής κοσμολογίας. Και αυτό, δεν είναι απλά μια συμπτωματική και τυχαία αλλαγή ορολογίας, είναι μια στοχευμένη αλλαγή κοσμοαντίληψης.
Με αυτόν τον τρόπο, η ίδια η Δημιουργία παρουσιάζεται πλέον ως να προέκυψε από το πουθενά, αυθύπαρκτη, χωρίς Δημιουργό και χωρίς λόγο υπάρξεως, κάτι που θυμίζει την περιγραφή του Αποστόλου των εθνών Παύλου στην προς Ρωμαίους επιστολή, όπου λέει ότι «ελάτρευσαν την κτίση παρά τον Κτίσαντα» (Ρωμ. 1:25). Ο Άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: «Η τεχνολογία προχώρησε, αλλά η ανθρωπιά υποχώρησε. Αν δεν μπει ο Θεός στα κυκλώματα, θα τρελαθούμε».
Και από το «Εν αρχή ην ο Λόγος», περάσαμε στο «Εν αρχή ην το Πεδίο» ή «η Πληροφορία». Αυτή είναι η νέα ψευδοθεολογία των υπηρετών του σκότους όσο έτι και των λοιπών ακολούθων τους: Απρόσωπη, δαιμονική, μηχανιστική και χωρίς την Άνωθεν Χάρη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η λέξη «Quantum» (κβάντο) αντικαθιστά τον «Λόγο» (Κύριο). Αυτή η ανθρωποκτόνα θεωρία είναι μια γιγάντια εκτροπή εκ μέρους των κτισμάτων-ανθρώπων. Είναι η αντικατάσταση της Πνοής του Θεού με μια απρόσωπη, βέβηλη και άλογη επιλογή.
Και αντί να πουν οι απόγονοι της ορθολογικής κατάρας ότι «το Πνεύμα του Τριαδικού Θεού εκινείτο επάνω του ύδατος», λένε πως «το μηδενικό πεδίο εκινείτο στο απόλυτο τίποτα». Εδώ πρόκειται για μια ασύλληπτη εκτροπή και για μια άκρως αντίχριστη παραχάραξη της Γενέσεως. Διότι, ο «κβαντικός εναγκαλισμός» παρουσιάζεται σαν μια «μυστική απόδειξη» της «πνευματικής ενότητας». Με την πνευματική ενότητα να την εννοούν οι αντίχριστοι ως έναν «άγιο» εναγκαλισμό με τον πρωτοστάτη εκπεσόντα άγγελο.
Είναι ιδιαζόντως σοκαριστικό ότι όλες αυτές οι μετα-Θεϊκές αντιλήψεις συνοδεύονται και από επίμονες τεχνολογικές επεμβάσεις μέσα στην ίδια την καθαυτή Δημιουργία όπως είναι, λόγου χάρη, τα βιο-γενετικά πειράματα (CRISPR, DNA, κλπ), τα εμφυτεύματα του Μασκ, τα mRNA σκευάσματα, τα νανοϋλικά, η λεγόμενη «συνθετική βιολογία», κλπ.
Όλες αυτές οι επεμβάσεις «εισβάλλουν» μέσα στο ίδιο το θεμέλιο της Δημιουργίας, τον άνθρωπο, το σώμα, το DNA, διότι, οι επιστημονικές δυνάμεις του σκότους επιχειρούν πλέον να «επαναγράψουν» τη σάρκα και το αίμα. Και πώς θα μπορούσε να γίνει άραγε αυτό, αν πρώτα οι ίδιοι δεν αφαιρούσαν τον αιθέρα ή το μέσο του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο;
Θα κλείσω με τον Νίκολα Τέσλα, θέλοντας σκοπίμως να αποφύγω τις δικές μου σκέψεις και συμπεράσματα. Και αυτό κυρίως διότι ο Ν. Τέσλα είναι αυτός που ανακάλυψε και χρησιμοποίησε το «θεμελιώδη νόμο που αυξάνει το δυναμικό του αιθέρα», το νόμο που «διαρθρώνει» τον αρχικά άπειρο, συμπαγή και απολύτως ομοιογενή αιθέρα, ένα «συνεχές και πρωτογενές μέσο του σύμπαντος», όπως έγραφε ο ίδιος.
Ο Nikola Tesla έγραφε για τον αιθέρα με κοσμικό και πνευματικό νόημα: «Έτσι και εγώ είμαι πεπεισμένος ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι ενωμένο τόσο με υλική όσο και με πνευματική έννοια. Υπάρχει στο σύμπαν ένας πυρήνας από τον οποίο παίρνουμε όλη τη δύναμη, όλη την έμπνευση και αυτός μας προσελκύει αιώνια. Δεν έχω διεισδύσει στο μυστικό αυτού του πυρήνα, αλλά ξέρω ότι είναι εκεί και όταν θέλω να του δώσω μία υλική υπόσταση τότε νομίζω πως είναι φως».
https://www.facebook.com/profile.php?id=100000270536476
ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ, PhD
Διεθνολόγος Καθηγητής, Συγγραφέας
Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας