ΑΘΑΜΑΝΑΣ
Σε συνεργασία με την καλή μου φίλη και εν Χριστώ αδελφή ("Δίδυμη Αδελφή"), την Άννα την "τρελο-Κερκυραία" (Σκεπτόμενη Ελληνίδα της "Τρικλοποδιάς"), η οποία με υλικό που μου έστειλε, μου υπενθύμισε μια μεγάλη και εξαγιασμένη μορφή της σύγχρονης Ορθοδοξίας, καθώς και μια λίαν σημαντική ρήση - προφητεία του για τα ερχόμενα πολεμικά γεγονότα και τα αναμενόμενα επίσης γεγονότα της Πόλης.
Την παραθέτουμε, όπως και αρκετά ενημερωτικά στοιχεία, με πολύ σεβασμό για τον Μακαριστό αυτόν γέροντα.
Βλέπουμε πόσους αγίους μας έχει δώσει, ακόμα και τα τελευταία αυτά έσχατα χρόνια της αμαρτίας, από την πολλήν Του Αγάπη στους ανθρώπους ο Καλός Θεός:
Γέροντας των Αγράφων π. Παναγιώτης Τσιώλης:
Ο Γιώργος Μπ. αναφέρεται σε ένα από τα πολύωρα ταξίδια που είχε με τον γέροντα των Αγράφων π. Παναγιώτη.
“Καθώς ταξιδεύαμε μετά τη Λαμία προς τον Δομοκό ο παππούλης, το 2011 αν δεν κάνω λάθος, γύρισε και με ρώτησε:
«Γιώργο αν γίνει πόλεμος που θα παρουσιασθείς;». Αν θυμάμαι καλά το φύλλο πορείας αναφέρει τον Έβρο, πάτερ, του απάντησα.
«Αμ δεν θα παρουσιασθείς εκεί. Στο Ρίο θα πας. Θα φοράς σταυρό. Και εκεί θα σου ανατεθεί ως έργο να ενημερώνεις τους κατοίκους να μεταβούν στα βουνά που είναι δεξιά της Ναυπάκτου γιατί θα περνούν στρατεύματα από το ΝΑΤΟ και θα ρημάζουν ότι βρίσκουν στο δρόμο τους».
Μα έχει στρατόπεδο στο Ρίο (βρίσκεται έξω από την Πάτρα) αναρωτιόμουν. Αυθόρμητα τότε ρώτησα τον γέροντα, πότε θα γίνει ο πόλεμος.
«Ο πόλεμος Γιώργο θα ξεσπάσει όταν θα ολοκληρωθεί ο νέος δρόμος που συνδέει το Δομοκό με τη Λαμία. Τότε θα γίνει και θα έρθει μεγάλη πείνα στην Ελλάδα. Δεν θα κρατήσει πολύ. Και μετά θα πάμε στην Πόλη, τη Βασιλεύουσα».
Σημειωτέον τότε είχε ξεκινήσει να χαράζεται ο νέος δρόμος Δομοκού-Λαμίας. Δεν κρύβω πως τότε δεν έδωσα μεγάλη σημασία στα λεγόμενα του παππούλη.
Άρχισα ωστόσο να τα ξαναφέρνω στο νου μου, όταν μετά δέκα ημέρες ήρθε αλλαγή στο φύλλο πορείας και το νέο έγραφε πως σε περίπτωση επιστράτευσης θα πρέπει να παρουσιασθώ στο Ρίο της Πάτρας.
Σύμφωνα μάλιστα με όσα μαθαίνω τώρα ο νέος δρόμος προγραμματίζεται να παραδοθεί στην κυκλοφορία σε λίγους μήνες.
ΔΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ:
Αυτοκινητόδρομος Ε65: Δείτε εντυπωσιακές εικόνες από το τμήμα Καλαμπάκα-Εγνατία που ολοκληρώνεται
https://ypodomes.com/aytokinitodromos-e65-deite-entyposiakes-eikones-apo-to-tmima-kalampaka-egnatia-poy-oloklironetai/
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΑΣ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
ΑΜΗΝ
π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ – Ο γέροντας των Αγράφων
Ο γέροντας σε έκανε να αγαπήσεις την αγιότητα. Σε ωθούσε να ερωτευθείς τον Χριστό. Σ’ έσπρωχνε να σηκώσεις το βλέμμα σου στον ουρανό. Σε καθιστούσε πολέμιο της αμαρτίας. Σου ενίσχυε την πίστη προς το μόνο αληθινό Θεό. Σε μάθαινε να συνομιλείς συνεχώς με τον Ιησού Χριστό. Να πίνεις καφεδάκι, όπως συνήθιζε να λέγει, καθημερινά μαζί Του. Να επιζητάς διακαώς το θέλημά Του. Να μην σε σκιάζει τίποτε.
https://www.osotir.org/product/p-panagiotis-tsiolis-o-gerontas-ton-agrafon/
Ο Γέροντας των Αγράφων: Ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοί μας εκπλήρωναν άμεσα τα αιτήματα του π. Παναγιώτη Τσιώλη!
– Τιμόθεος: Μόλις είχα απολυθεί από το στρατό και με απασχολούσε το
θέμα της εργασίας. Νέος τότε έκανα διάφορες σκέψεις ακόμη και να φύγω
από το χωριό και να κατέβω στην Καρδίτσα ή στο Καρπενήσι για δουλειά. Ο
παππούλης διάβαζε πάντα τις σκέψεις μας και διακριτικά έδινε τις
καλύτερες λύσεις. Με φώναξε λοιπόν να εργαστώ στο Βαλάρι στο ναό.
Συγκεκριμένα ήθελε να φτιάξουμε τις πέτρινες σκάλες που οδηγούν από τα
σημερινό Αρχονταρίκι στην Εκκλησία.
Ένα πρωί μου λέει:
«Τιμόθεε έλα να σου δείξω που θα δουλέψεις σήμερα. Βρήκα μια μεγάλη
πέτρα την οποία θα τοποθετήσουμε στο σημείο αυτό που θα γίνει
πλατύσκαλο».
Με πήγε πιο πάνω από το ναό. Πράγματι είδα μία τεράστια ογκώδη πέτρα,
την οποία επί ολάκερες ώρες τη διαμόρφωνα για να τη χρησιμοποιήσουμε στο
πλατύσκαλο. Μόλις τελείωσα την προεργασία ρώτησα τον παππούλη
ασυναίσθητα πότε θα έρθει ο φορτωτής για να τη μεταφέρει.
«Ποιος φορτωτής; Πιάσε από εκεί να τη σηκώσουμε μαζί»!
«Γέροντα αυτή είναι ασήκωτη. Είναι αδύνατον να την κουβαλήσουμε. Μόνο με φορτωτή θα την μετακινήσουμε» του απάντησα.
Εκείνος με κοίταξε.
Έκανε το σταυρό του. Σταύρωσε την πέτρα και τη σήκωσε μόνος του, τόσο απλά λες και ήταν πούπουλο!
Έκπληκτος τον κοιτούσα που την είχε τοποθετήσει στον ώμο του και προχωρούσε μπροστά ενώ τον ακολουθούσα. Κάθε φορά που επισκέπτομαι την Παναγιά μας και βλέπω το πλατύσκαλο θυμάμαι το θαυμαστό αυτό περιστατικό.
– Διονύσης Μακρής: Κάτι αντίστοιχο είχε γίνει και με την σιδερένια πόρτα. Ένα παρόμοιο περιστατικό μου διηγήθηκε και ο Κίμωνας, ο αστυνομικός που πήγαινε πολύ συχνά και βοηθούσε τον Γέροντα. Είχε δυνατή πίστη ο παππούλης μας Τιμόθεε.
– Τιμόθεος: Πολύ δυνατή, πολύ δυνατή. Το ξέρω, το έζησα πολλές φορές.
Θυμάμαι πως κάποτε με φώναξε να απομακρύνουμε κάποια μπάζα που είχαν
πέσει δίπλα στο ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και γενικά να
καθαρίσουμε τον προαύλιο χώρο που ήταν στο μαύρο του το χάλι. Ήταν
αρκετή δουλειά. Ξεκινήσαμε το πρωί. Δεν είχαμε τελειώσει όταν άρχισαν να
μαζεύονται στον ουρανό μαύρα σύννεφα. «Πάτερ είναι ακόμη μία ώρα
δουλειά. Αρχίζει ήδη να βρέχει. Να τα αφήσουμε για αύριο…» του είπα.
Τότε εκείνος χωρίς να μου απαντήσει γονάτισε και ύψωσε τα χέρια του στον ουρανό.
«Άγιε Ιωάννη μου βοήθησε να καθαρίσουμε το σπίτι σου» είπε.
Και αμέσως με πρόσταξε να συνεχίσουμε την εργασία μας. Γύρω-γύρω από το
ναό έπεφταν στην κυριολεξία τουλούμια. Έβρεχε πολύ δυνατά και είχαν
δημιουργηθεί ποταμάκια… Στο ναό και τον προαύλιο χώρο του δεν έπεφτε
ούτε μία σταγόνα βροχής.
Ασυναίσθητα ένιωσα την ανάγκη να κάνω το σταυρό μου. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Μία αόρατη ομπρέλα προστάτευε το ναό από τη βροχή… Ο παππούλης μου χαμογέλασε και έγνεψε να συνεχίσουμε. Έβρεχε σχεδόν επί μία ώρα. Σταμάτησε δέκα λεπτά πριν ολοκληρώσουμε την εργασία μας. Τέτοια ήταν η πίστη του παππούλη μας.
Ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοί μας εκπλήρωναν άμεσα τα αιτήματά του.
Έβλεπε με άλλα μάτια ο Γέροντας Παναγιώτης!
Ο Μακαριστός πατέρας Παναγιώτης Τσιώλης, ο γέροντας των Αγράφων
Ο πατέρας Παναγιώτης θεωρούσε χρέος του να μην αφήσει κανέναν στα χωριά που λειτουργούσε να φύγει για την άλλη ζωή χωρίς να τον μεταλάβει. Έκανε αποστάσεις ακόμη και 40 χιλιόμετρα πεζός με το δισκοπότηρο στα χέρια. Μέσα στα χιόνια ,στο κρύο και την ζέστη, αμίλητος να περπατάει.
Θυμάμαι κάποια φορά τον ρώτησα :
– Γιατί παππούλη δεν μιλάς ποτέ όταν έχεις το δισκοπότηρο στα χέρια ;
– Μπροστά στον Βασιλιά των απάντων, ποιός μπορεί να μιλήσει παιδί μου ;
Κάποια άλλη φορά περάσαμε μπροστά από μια εκκλησία και πήγα να κάνω τον Σταυρό μου. Ο παππούλης στα χέρια είχε το δισκοπότηρο και χωρίς να μιλήσει μου έκανε νόημα να σταματήσω να τον κάνω. Αφού κοινώνησε τον άρρωστο βοσκό σε μια στάνη και επιστρέψαμε στην εκκλησία τον ρώτησα :
– Γιατί παππούλη όταν πήγα να κάνω τον Σταυρό μου μπροστά στην εκκλησία μου έκανες νεύμα να σταματήσω ;
– Γιατί τώρα παιδί μου ο Χριστός ήταν μαζί μας. Είχαμε το Άγιο δισκοπότηρο. Οι Άγιοι μας χαιρετούσαν και όχι εμείς αυτούς.
Πολλοί δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς ο παππούλης ενώ ήταν πεζός στο δρόμο και τον προσπερνούσαν βρισκόταν στο επόμενο ή στο μεθεπόμενο χωριό πιο γρήγορα από αυτούς.
(+21/11/2021)
https://proskynitis.blogspot.com/