25η Μαρτίου 1921 - Ιερός Ναός Αγίου Χαραλάμπους Κρήνης της Χερσονήσου της Ερυθραίας (Τσεσμές)
Πρόκριτοι και λαός εις την είσοδο του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Κρήνης της Χερσονήσου της Ερυθραίας (τουρκικά Τσεμές έναντι ν. Χίου) για τον εορτασμό της κήρυξης της Επαναστάσεως του 1821.
Τοιχογραφία με τη θεά Αθηνά το 1821 στην Τεργέστη
Στην
είσοδο ενός κτηρίου στην Τεργέστη της Ιταλίας υπάρχει μια μεγάλου
μεγέθους τοιχογραφία με αλληγορική παράσταση της Ελληνικής Επανάστασης
του 1821, που φιλοτεχνήθηκε το 1881 από άγνωστο καλλιτέχνη.
Αναπαριστά
τη θεά Αθηνά νικήτρια επί του πεδίου της μάχης, πιθανότατα στην
Ακρόπολη, να υψώνει την Ελληνική σημαία, προπορευόμενη ομάδας
οπλοφορούντων Ελλήνων επαναστατών.
Ένα θαυμάσιο έργο τέχνης ηλικίας 140 ετών, που διατηρείται σε
άριστη κατάσταση και θυμίζει στους Έλληνες της διασποράς ότι από το
1821 έπαψαν να είναι διασκορπισμένοι ανά τον κόσμο σαν εθνότητα χωρίς
πατρίδα, αλλά επιτέλους ανέκτησαν την εθνική τους μήτρα.
Η τοιχογραφία βρίσκεται στο κτήριο της οικίας της Ελληνικής οικογένειας Ομήρου, το οποίο σήμερα κατοικείται από Ιταλούς.
Ακόμα ένα μελανό σημείο της ιστορίας μας. Έτος 1843...
Ο Νικηταράς ζητιανεύει στον Πειραιά.
Του είχαν δώσει το «δικαίωμα» να ζητιανεύει μια φορά την εβδομάδα έξω απο τον Ι.Ν της Ευαγγελιστρίας,
ετσι πλήρωνει η Ελληνική Πολιτεία τους αγωνιστές της!
(Και στην Μαντώ Μαυρογένους δεν έδωσαν ούτε σύνταξη αγωνιστή.)
Ο Νικηταράς,ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ...
ένας "αμόρφωτος" στην άκρη του δρόμου με κατεβασμένο το κεφάλι απο ντροπή κι απλωμένο το χέρι στο διαβάτη.
Τον έβγαλαν στην επαιτεία οι προύχοντες και οι "μορφωμένοι" Δανδήδες.
Η κόρη του δεν αντεξε να βλέπει σε άθλια κατάσταση τον πατέρα της και έχασε τα λογικά της,την έκλεισαν στο τρελάδικο.
Ο Νικηταράς, ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ,
αυτουνού που με δυσκολία πήραν το σπαθί απο το χέρι του μετα την καταστροφή του Δράμαλη.
Αυτουνού του ήρωα χρειάστηκαν 201 χρόνια για να γίνει (με ιδιωτική πρωτοβουλία) ενα κενοτάφιο δίπλα στον Κολοκοτρώνη.
Και ο τάφος του χαμένος στο χρόνο και κανείς δεν τον αναζήτησε.
"Κατέληξε" μοναχός του στην άκρη του δρόμου και κανείς δεν τον υπερασπίστηκε στο τέρμα της ζωής του,
ενώ εκείνος μας υπερασπίστηκε όλους,
όλες τις γενιές κι εκεινες, και τις τωρινές και εκείνες που θα'ρθουν.
Πρέπει
ως Έλληνες να ζητήσουμε συγγνώμη, να πούμε ένα ευχαριστώ γιατί μας
προσέφερε την δυνατότητα να ζούμε και να σκεφτόμαστε ελεύθερα.
"Συγνώμη καπετάνιο μου...Και σε ευχαριστώ! "
Ο Αναστάσιος Πολυζωίδης ήταν πρόεδρος του Πρωτοδικείου Ναυπλίου και ο Γεώργιος Τερτσέτης μέλος του δικαστηρίου· και οι δυο αρνήθηκαν με πείσμα να υπογράψουν την απόφαση που καταδίκαζε σε θάνατο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον άλλο αγωνιστή της Επανάστασης, τον Δημήτριο Πλαπούτα...