ΦΡΙΚΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩΝ ΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ
(ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)
ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ
+++
Απαράβατος όρος αυτός,
πίστεψε το άνθρωπε και βάδισε συνετώς.
Αν τώρα εδώ κρίνεις και τρως
με τα λόγια σου τα πικρά
τον δίπλα σου αδερφό,
ποτέ δεν θα δεις
της Ουράνιας μου Βασιλείας
κι εσύ το φως.
ΜΕΓΑ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΑΥΤΟ
και δυστυχώς ποιείται από πολλούς
– εδώ και το πιο τραγικό –
δεν λέγεται και στην εξομολόγηση,
θεωρείται ίσως απλό, μικρό
μα είναι μέγιστο, φοβερό
γιατί κρύβει ανθρώπινο, παιδί μου, εγωισμό.
Και σε ρωτώ, ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ,
ποιος είσαι εσύ που ΠΑΙΡΝΕΙΣ δικαίωμα Θεϊκό,
που κατακρίνεις τον έτερο αδερφό;
ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ;
Και τρως, τρυπάς, μιλάς για τον άλλον
με την γλώσσα σου αυτή
που σαν μάχαιρα αιχμηρή
καρφώνεις την άλλη ψυχή;
Χαρά κι εσύ δεν θα βρεις,
αιώνια σε κολάσεως απώλεια θα βρεθείς.
Το αμάρτημα αυτό,
οριστικώς εσέ αποκλείει από Ουρανό,
διότι κρύβει μέσα φθόνο, κακία και εγωισμό.
Και μόνο αυτό μπορεί να σε δικάσει αιωνίως
όταν αποδημήσεις
και το τελώνιο της κρίσεως,
της καταλαλιάς συναντήσεις.
Θα σε κατακρημνίσει,
στην φοβερή οδύνη της ΚΟΛΑΣΕΩΣ,
άνθρωπε κατάλαλε θα σε κλείσει.
Κάποτε ένας μοναχός, ήρθε στο τέλος του αυτός,
κι ενώ οι άλλοι μοναχοί ήρθαν εκεί
να κάνουν διά εκείνον προσευχή,
έβλεπαν αυτόν να είναι ατάραχος και ήρεμος πολύ.
Και τον ρώτησαν οι μοναχοί:
«Αδερφέ, εσύ σε όλη σου τη μοναχική ζωή,
δεν ήσουν συνετά βρισκόμενος,
ήσουν στα καθήκοντα σου τα μοναχικά ΑΜΕΛΗΣ,
πώς τώρα στην τελευταία σου στιγμή,
είσαι τόσο ατάραχος, τόσο ήρεμος εσύ;»
Και τους απαντά ευθύς:
«Είμαι ήρεμος εγώ,
γιατί ποτέ δεν έκρινα ΚΑΝΕΝΑΝ στη ζωή.
Εσείς με κατακρίνατε για αμελή,
όμως πάντα διά εσάς παρακαλούσα
και λέξη κακή κατακρίσεως
ποτέ δεν βγήκε από το δικό μου στόμα.
Παίρνω λοιπόν τώρα,
σαν υπόσχεση του Κυρίου μας,
σαν Ιερό Αρραβώνα,
αυτό που μας έχει πει το πως
ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΙΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΘΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ.
Με αυτήν την Θεία διαβεβαίωση
πηγαίνω τώρα να τον συναντήσω
και στην Ουράνια ευτυχία και εγώ
μαζί με τον ΚΥΡΙΟ ΜΟΥ ΑΙΩΝΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ.»
Διδάχτηκαν πολύ με αυτά του τα λόγια οι μοναχοί
και δεν έκαναν πλέον καμιά κρίση για κανέναν στη μονή.
Αυτό να κάνεις κι εσύ άνθρωπε της γης,
σταμάτα να κρίνεις, να κατακρίνεις τον αδερφό σου
αν θέλεις να ζήσεις στην ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΟΥ.
ΑΜΗΝ
+++
http://oimos-athina.blogspot.com/2025/08/blog-post_670.html